Başlangıç / Diaspora / Diaspora’daki Köylerimizden: Ahmetçayırı Köyü

Diaspora’daki Köylerimizden: Ahmetçayırı Köyü

Ekrem ELMACI

Ahmetçayırı köyü, Ankara’nın Bâlâ ilçesi sınırları içerisinde bulunup, Ankara-Ahmetçayırı arası 55 km. asfalt, Bâlâ-Ahmetçayırı arası 22 km. stabilize yol ile birbirine bağlıdır. Ahmetçayırı köyü Cimşit, Bezirhane, Yöreli, Yeniköy ve Koçyayla köyleri ile komşudur.

Köy halkının Kırım’dan geldiği kesin olmakla birlikte, tam olarak Kırım’ın hangi bölgesinden olduklarını bilen yoktur. Kırım’dan gelen ilk beş veya altı aile köyün bugünkü yerinin bir kilometre kadar doğusundaki çayırlık alana gelip yerleşmişlerdir. İlk önceleri bu çayırlık alana; halk arasında, Ahmet’in çayırı denilirmiş. Bu söyleyiş daha sonraları kısalarak halk dilinde Ahmetçayırı halini almış ve köye isim olmuştur. Çayırlık ve sulak olan ilk yerleşim bölgesi sıtma hastalığına neden olmuştur. Bu sebeple köy, 1915-20 yılları arasında bugünkü yerine taşınarak, yeniden inşa edilmiştir. Ahmetçayırı köyü, halk arasında Kabadağ adıyla anılân bir tepenin eteklerine kurulmuştur.

1951 senesinde, Bulgaristan’dan göç etmek zorunda kalan soydaşlarımızdan dört aile köye yerleşmişlerdir.

Köyde, yaklaşık 40 hane bulunmakla birlikte bunların sadece 15’inde insanlar yaşamaktadır. Yaz aylarında ise bu sayı 30 civarına çıkmaktadır. Nüfusun büyük, bölümünü orta ve ileri yaşta insanlar oluşturmaktadır. Gençler ise çalışmak amacıyla başta Ankara olmak üzere Konya, İstanbul ve Eskişehir’e yerleşmektedir.

Ahmetçayırı köyü gayet temiz ve düzenli olup evlerde içme suyu, elektrik ve telefon vardır. İçme suyu 1977-78 yıllarında inşa edilen şebekeden sağlanmaktadır. Elektrik ise 1972 ve 1973 yıllarında gelmiştir. Çağımızın iletişim aracı olan telefon ise 1984 yılında köye gelmiş, 1989 yılında da otomatik santral devreye girmiştir. Köyün yeni camisi ise eskisinin yerine yapılmış ve 1987 yılında hizmete girmiştir.

Ahmetçayırı köyü halkının başlıca geçim kaynağı tarımdır. Buğday, arpa ve ayçiçeği en önemli tarım ürünleri olup, köy halkı az da olsa kendi ihtiyacı ölçüsünde bahçelerinde sebze ve meyve de yetiştirmektedir. Hayvancılık önemli bir geçim kaynağıdır. Fakat bu iş, büyük uğraş gerektirmesi nedeni ile kalabalık aileler tarafından yapılmaktadır.

Köy halkı gelenek ve göreneklerine bağlı bulunmakla beraber son yıllarda, her yerde olduğu gibi, gelenekler kaybolmaya başlamıştır. Meselâ, eskiden toylarda ve bayramlarda yapılan güreş müsabakaları şimdi yerini futbol ve voleybola terketmiştir. Hıdırellez’de kırlara gidilir, eğlenilirmiş. Şimdi bu âdet de hemen hemen yok olmuştur. Bütün bu olumsuz gelişmelere rağmen unutulmayan ve yaşatılmaya çalışılan Kırım Tatar gelenekleri vardır: Bayramlarda ev gezmeleri yapılır, düğünlerde “Qartağası” başkanlığında meclis kurulur ve yine düğünlerde toquz takılır. Büyüklere saygı, hürmet, misafirperverlik ise bütün Türklerde olduğu gibi bu köyde de yaşatılır.

Ayrıca Kırım Tatarının millî yemekleri olan kirde (cantık), köbete ve çibörek halen sevilerek yapılan ve yenilen yemeklerdir. Bunun yanında, Orta Anadolu kültürünü yansıtan bazlama, yufka ve çörek gibi ekmek çeşitleri de en sık yapılanlardandır. Bu da kültür alışverişinin bir ispatı olsa gerek.

Konuşulan dil Kırım Tatarcasının Çöl şivesi olup, yeni neslin şehirlerde yetişmesinden dolayı dilin de zamanla özelliklerini kaybederek, erozyona uğradığı ve Türkiye Türkçesi’nden önemli ölçüde etkilendiği söylenebilir. Ahmetçayırı köyünde kültür ve dil hususlarındaki kayıplara rağmen Kırım şuurunun ortadan kalktığı söylenemez. 1940’ların sonlarında köye Dobruca’dan gelen Kırım Tatarı öğretmen İsmail Umut’un öğrettiği millî edebiyat örnekleri ve bu meyanda bilhassa şair “Toqtamaz”ın Kırım Tatar şivesindeki şiirleri bugün halâ o nesil tarafından hatırlanmaktadır.

Ahmetçayırı köyü sıcakkanlı, misafirperver ve sevecen insanlarıyla örnek bir köyümüzdür. Eğer yolunuz bir gün Ahmetçayırı’na düşerse hiç yabancılık çekmeyecek, kendinizi öz vatanınızda hissedeceksiniz.


* Değerli katkılarından dolayı Ahmetçayırı Köyü Muhtarı Şükrü Özkan’a ve onun şahsında bütün köy halkına teşekkür ederim (Ekrem Elmacı).

Emel Dergisi 214, Temmuz – Ağustos 1996 – Sf.30

İlginizi Çekebilir

Diaspora’daki Köylerimizden: Yeşildon Köyü

Ertuğrul KARAŞ. Eskişehir’in Alpu ilçesi’ne bağlı olup 1897 yılında Kırım’dan göç eden Kırım Tatarları tarafından …

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.